BİR SAAT ÖNCE HARBİYE MUHSİN ERTUĞRUL TİYATROSU’NDA, BİR BÜYÜK USTA NEJAT UYGUR İÇİN SAYGI DURUŞUNDAYDIK…KÖSEM SULTAN OYUNUNUN GALASINDA. UZUN BİR SÜREDİR SESSİZLİĞE BÜRÜNMÜŞ OLAN UYGUR’a ÇOK SEVDİĞİ ALKIŞLARI GÖNDERDİK. BEN NEJAT UYGUR’u… TANIDIM, OYUNLARI SEYRETTİM, SÖYLEŞİLER YAPTIM. ANADOLU’YU KARIŞ KARIŞ DOLAŞAN BÜYÜK USTA HALKIN SANATÇISI OLMAKTAN GURUR DUYARDI. EN ÇOK TURNE ANILARINI ANLATMAYI SEVERDİ. BEN DE DİNLEMEYİ. TÜM OLANAKSIZLIKLAR İÇİNDE, KULİSTE KAYNAYAN TENCEREYİ, DEKORLARI DEVİREN KÜÇÜK YARAMAZLARI, HER TURNEDE GENİŞLEYEN AİLEYİ…O YILLAR ZORDU, DERME ÇATMA, ÇOĞU KEZ TİYATRO BİLE DENEMEYECEK YERLERDE PERDE AÇARLARDI. AMA SEYİRCİSİ HEP GÜÇ VERDİ NEJAT UYGUR’A. BAZEN BİR CÜMLEYİ TAMAMLAYAMADIĞI OLURDU ALKIŞTAN….
GİDİYOR BÜYÜK ÇINARLAR…TİYATROYU TİYATRO YAPANLAR….
BANA, KENDİ İMZASINI TAŞIYAN SULUBOYA KÜÇÜK BİR PALYAÇO TABLOSU ARMAGAN ETMİŞTİ…
HEP DÜŞÜNMÜŞÜMDÜR
KENDİSİ MİDİR DİYE….
Tiyatronun ışıkları sönecek
Tiyatro perdesi bir daha açılmamacasına üstüme kapanacak
Hiç üzülmeyin seyircilerim…Söz veriyorum sizlere dertlerinizi ben götüreceğim
Kahkahalar sizlere kalacak…
(Nejat Uygur)
