Tamer Levent:Hayata Dair Yararlı İşler Yapma Zamanı

“İnsanlık birbirini anlamak istiyor, birbirini sevmek istiyor, birbiriyle çoğullaşmak istiyor ama sanki buna engel olan bir şey var hayatta!”

HAYATA DAİR YARARLI İŞLER YAPMA SEZONU

Yaz aylarının sıcak örtüsünün sağladığı bir konfor vardır hayatta!
Doğa bütün olanaklarını açmış  dilediğin gibi, Dilediğin kadar al kendini mutlu et der! Sonbaharda ise yavaş yavaş kısıtlamaya başlar olanakları. Onun için okullar sonbaharın bitimine yakın açılır!!! Öğren ve ne yapman gerekiyorsa yap, çare bul hayata der gibi! Onun için kent merkezlerinde tiyatro sezonu bu aylarda açılır. Devlet tiyatrolarının “1 EKİMDE AÇILIYORUZ” afişleri haziran ayından itibaren yer almaya başlar reklam kulelerinde ! Galeriler, konserler, faaliyete geçer. Kitap fuarları, belediyelerde düzenlenen faaliyetler. Sonbahar festivalleri!

Bu her yıl böyle olur değil mi ?

Öğrenciler, okul açılınca, yaz aylarında özledikleri arkadaşlarına kavuşur, bir mutluluk atmosferi eser bir süre ! Sonra her şey kanıksanır! Kış gelir! Kaloriferler yanar! Yazın o üşümeyen ten üşümeye başlar! Ona göre giyinme ihtiyacı ile giyinilir! Yağmur, kar, fırtına, doğal afet, iklimlerin değişmekte olduğu konuşulur! Zor durumda olanlara yardım için kampanyalar açılır! Siyaset yazın daha genel konuşulurken kışın daha ayrıntıları ile ele alınmaya başlar! Türkiye’nin Amerika ile olan ilişkileri ve çelişkileri konuşulur! Terör, silah ticareti, sağlık konuları da konuşulur; ilaç ticaretinden söz edilir. Büyük ilaç firmalarının “Hastaları iyileştirmeyin, yoksa kime ilaç satacağız ?!” dedikleri konuşulur. Mutsuz ve umutsuz bir hava esmeye başlayınca, maçlar ve tutulan takımlar devreye girer! Konular ve sohbetlerin çeşitlendiği zamanlarda ise, kitaplardan, filmlerden, tiyatrolardan konuşulmaya başlanır…. İnsanlık birbirini anlamak istiyor, birbirini sevmek istiyor, birbiriyle çoğullaşmak istiyor ama sanki buna engel olan bir şey var hayatta! Oysa küçük yerlerde kalabalık ailelerde bu kendiliğinden yaşanıyor! Fazla nezakete gerek duyulmadan, dışardan ham  davranışlar  gibi görünse de samimi bir ilişki var aralarında! Bu, onların politikacıyla da, bürokratla da senli benli konuşmasını sağlıyor!

Ama insanlar arasında en az konuşulan konu KÜLTÜR… Kültürün konusu olabilecek konular konuşuluyor ama bunun bir kültür olduğu bilinmeden!

Kültürel ortaklıkların kurulması ihtiyacı adı konulmadan. Kültürel iletişim kurma konusunda konuşamadan! Yanlışı ve doğruyu kim nasıl algılıyor, nasıl anlatıyor, doğruyu anladığını varsayan ne yapıyor, ne diyor!?

İnsan yaşamında misyon üstlenmek istiyor!

Kimileri de misyon filan üstlenme, dünya ya bir daha mı geleceksin hayatını yaşa diyor!

Hayatın tadını çıkar diyor! Nasıl olacak bu bilinmiyor ama?

İnsan beyni beslenmek de istiyor!

Mutluluk beynin onu onaylaması sonucu yaşanıyormuş!

Yani beyinden bağımsız bir mutluluk yok!

Ama beyni kontrol etmek de insanın elinde!

Analitik düşünmeyi ve beyni yönetmeyi öğrenemeyen insan, duygulu olmayı seçip, beyne duygu yüklemesi yaptığı zaman, beyin ona her yaşadığı olayda, her karşılaştığı objede duygusallığı hatırlatıyor!

Beynine format atamayan bir insan bu duygusallık ortamında kendi kendine acı çektiriyor!

Kendi kendine acı çektirmek istemeyen insan ise, daha objektif kalıp, yaratıcı düşünceler ile günlerini verimli hale getirmeye çalışıyor.

Bu iki gurup insan birbirini etkilemeye çalışıyor.

Birbirlerinden etkileniyor! Bir de sadece para kazanmak ve gününü, var oluş nedeni olarak gördüğü, kazandığı paraya ve yaptığı gündelik yatırımlara bağlayanlar var. Onlar sürekli bu konuyla meşgul! Bu onları başka konuları düşünmekten alıkoyuyor! Kafaları rahat! Sürekli bir işi olanlar da rahat! Çünkü, memur gibi, rutin bir çalışma hayatı ve yerine getirilmesi gereken görevler var!

Onlar da, şu anlamsız tavsiyelerin etkisi altında imiş gibi, çalışmaktan şikayet ediyor! Çalışınca hayatını yaşayamamaktan! Hayatı sanatsallaştırmaktan söz eden neredeyse yok! Bütün insanların içinde gizli bir lider saklandığına inanıyorum! Ama bu lideri ve onun netleşmiş düşüncelerini oluşturmak bireye kalıyor! Bu zahmeti gösterenler, kendine hedef koyup oraya ulaşmak isteyenler, gerekenleri hiç üşenmeden yapıyor!

İşi kadere bırakmıyor yani!

Bir de kadere bırakanlar var!

Pek bir şey yapmadan keşfedilmeyi bekleyenler, keşfedilmeyince de mutsuz olanlar!

Tabii insanları hiç bir şey yapmamaya ikna etmeye çalışanlar da var dünyada!

Hani “yaşamaya bak!” diyenler!

Nasıl yapacaksa insanlar bunu!? Bu telkinler bence insanı sıradanlaştırma telkinleri!

İnsanın içindeki liderlik tutkusunu köreltme telkinleri!

Yaşamı sanatsallaştırma konusunda bir önerme yok içinde! Yaratıcı olma özelliği beyninde organik
var olan insanın, Bu doğrultuda düşünmemesi için yaratıcı olmamaya yöneltme telkinleri! Daha yaşanılabilir bir dünyayı birlikte kurmak yerine, var olana katlanma telkinleri!.. Bu sezon hayata dair yararlı işler yapma sezonu olsun! Liderliğinizi keşfetme ye çalışın! Enerjinizi nasıl kullanarak bunu ortaya çıkarabilirsiniz? Nasıl robot değil de yaratıcı olursunuz!

Onu düşünün, tiyatroya ,sinemaya, konsere, sosyal faaliyetlere katılırken bunlar ile kendi aranızda nasıl bir bağ kurabilirsiniz?

Bu bağ size “kendinizi keşfetme” konusunda nasıl katkılarda bulunacak onu keşfedin?

Sonra bunu başkalarına nasıl anlatabilirsiniz onu düşünün, anlatmak istediklerinizi aktarmanın yollarını bulun! Başkalarını dinleyin! Ortaklıklar kurun! Paylaşın! Kendinizi tanıtın! Pozitif kavramlar ile buluşun! Yaşamda olumsuz bulduğunuz ne varsa onlara karşı SANATAEVET deyin!

İyi sezonlar!

Tamer Levent yazıları