ATÖLYE TİYATROSU  YAŞAMAK…NAZIM GİBİ

Nazım Hikmet Ran’ın orkestra tadında çok sesli şiir dilini andıran tek perdelik

bir monolog oyunudur. Büyük şairin ölüm anından hemen önce yaşama sevincini,

memleket hasretini, ölüm tedirginliğini, idealizmini, sevdalarını, sanat anlayışını

bilinçakışı şeklinde harmanlayan ritmik bir sunum barındırır. Oyunda şairin

monologları, zaman zaman hayatına giren kadınlarla girdiği küçük diyaloglarla zaman

zaman da güçlü dizeleriyle renklenir. Bir yandan ustalığının zirvesine çıkmanın,

“dünya şairi” olabilmenin, evrensel bir saygınlığa ulaşmanın ve aşık olduğu kadınla

hayatı paylaşabilmenin mutluluğunu yaşarken bir yandan da memleketine hasret

kalmanın, öz yurdunda “yasaklı şair” olmanın, dünyadaki sömürgeci sistemin

insanlara yaşattığı acıların hüznünü derinden yaşayan çok boyutlu bir Nazım portresi

çizer .

Nazım Hikmet, oyunda bütün insani özellikleriyle ve iç hesaplaşmalarıyla

samimi bir karakter olarak çizilmiştir. İki oyuncu üzerine kurulu oyunda Nazım

Hikmet’e Vera’nın bünyesinde hayat bulan ve Nazım’a hayatının farklı dönemlerinde

refakat eden eşleri ve sevgililerini de canlandıran bir kadın figürü eşlik eder. Oyun

dekoru olarak Nazım ve Vera’nın Moskova’da yaşadıkları ev esas alınacaktır. Yeri

geldikçe evdeki eşyalar ve aksesuarlar yeni monologların doğuşuna hizmet eder.

En zor dönemlerinde bile umudunu hiç kaybetmeyen, geleceğe dair hayalleri ve

planlarıyla yaşayan şairin 3 Haziran

1963 sabahı aramızdan ayrılışıyla son bulan biyografik bir dram. Ölümle bitmesine

rağmen kasvetli bir atmosfer taşımayan oyun, Nazım’ın şahsi ana duruşu yani umut

üzerine kuruludur. Ayrıca oyunda şairin hayatı kronolojik bir sıra içinde aktarılmaz.

Oyunda sadece, duygu ve düşünce dünyasıyla inişli çıkışlı bir çizgide, insanlığın

insanca yaşayabilmesi, hür ve eşit olabilmesi için çektiği acılara rağmen başını

eğmeden ve çizgisinden dönmeden mücadele eden bir dava adamı dile gelir.